Het Cauchiehuis

Paul Cauchie begon de studies van architect op 16-jarige leeftijd in Antwerpen. In 1893 schreef hij zich in aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel. Van 1893 tot 1898 studeerde hij er schilderkunst (onder meer bij Constant Montald), de sgraffitotechniek en decoratiekunst. Hij behaalde meerdere prijzen en kreeg in 1899 een beurs waarmee hij naar Italië kon reizen.

Vanaf 1895, terwijl hij nog studeerde, kwam het artistieke talent van Paul Cauchie tot volle rijpheid en demonstreerde hij de volle maat van zijn kunnen in diverse grafische ontwerpen, reclametekeningen, affiches, menu’s en illustraties. Meer decorateur dan architect — hij bouwde slechts vier huizen — specialiseerde hij zich in het ontwerp van sgraffiti die één geheel vormen met de architectuur. In korte tijd verwierf hij een stevige reputatie door de kwaliteit van zijn ontwerpen in een zeer persoonlijke stijl.

Caroline Voet, roepnaam Lina, volgde eveneens les aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel (1893-1899). Vanaf 1889 werden de leergangen aan de academie, die tot dan toe uitsluitend toegankelijk was geweest voor mannelijke studenten, met mondjesmaat opengesteld voor vrouwen. Lina behaalde uitstekende resultaten in de decoratieve kunsten en mocht overgaan naar de hogere leergangen, naar de grote schilderkunst. Een eerste prijs in schilderkunst voor dames en een andere in kunstgeschiedenis stelden haar in staat om later privéles te geven in schilderen en tekenen.

Hoewel het contact tussen de jonge mannelijke en vrouwelijke studenten absoluut niet werd aangemoedigd door de directie van de academie, leerden Paul en Lina elkaar hier kennen.

Ze huwden in 1905 en besloten datzelfde jaar nog een woning te bouwen op een perceel van zes meter breed dat Paul had gekocht in het bovenste gedeelte van de Frankenstraat, dicht bij het Jubelpark en goed zichtbaar vanuit de naburige nieuwe straten. Hij ontwierp de gevel van de woning als een reusachtige reclameaffiche die de aandacht moest trekken van de voorbijgangers, zijn technisch kunnen demonstreren en de verkoop van zijn werk stimuleren.

Vijftien jaar geduldige restauratie heeft het huis een nieuw leven geschonken. Vandaag verwelkomt het bezoekers die gevoelig zijn voor zijn boodschap van schoonheid.