Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen

Het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen en zijn Museum, gelegen aan de rand van het Leopoldpark, vormen een mozaïek van uiteenlopende stijlen.

De vier eenheden, één na één opgericht, hebben een eigen functie en aangepaste bouwstijl. De oudste vleugel aan de parkzijde was eind 19de eeuw als klooster bedoeld, maar werd meteen verbouwd om de omvangrijke natuurwetenschappelijke collecties te huisvesten. Een eerste belangrijke uitbreiding was de Janletvleugel, twee ruime hallen met glas, gietijzer en staal, om de nieuwe Belgische vondsten (Iguanodons en mammoet van Lier) in een fraai daglicht te plaatsen. In het interbellum plande architect Lucien De Vestel een nieuwe uitbreiding op de site, met aandacht voor kantoren, laboratoria en bewaarplaatsen. Het moest een modernistisch torengebouw worden. De Vestel bouwde vlakbij ook de Belgische Geologische Dienst, die sinds enkele jaren deel uitmaakt van het Instituut. Deze architect was zeer vernieuwend, zowel wat techniek, esthetiek als keuze van materialen betreft: ingenieuze compartimentering van de opslagruimte, keramische vloeren en granito in laboratoria en bewaarplaatsen, gebruik van mahonie, iroko en aluminiumlegeringen in de gangen en kantoren. De keramiektegels die de gevels bekleden, bleken jammer genoeg vorstgevoelig en kregen later een verflaag.