Egmont Paleis

Er blijft maar weinig meer over van de gotische toren en het oude Egmontpaleis, het verblijf van de graven met dezelfde naam. De graven van Arenberg, die het gebouw omstreeks 1730 overkochten, hebben het immers voortdurend uitgebreid en verfraaid.

Het ereplein, dat tussen 1759 en 1762 werd afgesloten met een monumentale portiek in hardsteen naar een ontwerp van de grote architect Servandoni, wordt omsloten door drie vleugels die de ontwikkeling van het gebouw perfect weergeven. De achtervleugel in renaissancestijl zou van 1560 dateren en werd in de 18de eeuw door Servandoni licht gewijzigd. De linkervleugel  werd in 1830 ontworpen door Tilman-François Suys terwijl de rechtervleugel, gebouwd tussen 1906 en 1910, het werk is van Octave Flanneau. Het Egmontpaleis werd in 1918 aangekocht door de Stad Brussel en ten slotte in 1964 door de Belgische Staat. Na een volledige renovatie tussen 1966 en 1971 werd het toegewezen aan het ministerie van Buitenlandse Zaken die het gebruikt voor de organisatie van internationale congressen, seminaries en colloquia. Op deze plaats ondertekenden Groot-Brittannië, Ierland en Denemarken in 1972 het verdrag waardoor ze toetraden tot de Europese Economische Gemeenschap en werd in mei 1977 het Egmontpact gesloten. Ook bijna alle staatshoofden van de wereld zijn hier reeds ontvangen.