Onze-Lieve-Vrouw van Finistèrekerk

De bouw van de Onze-Lieve-Vrouw van Finistèrekerk begon in 1713 onder leiding van de architecten De Bruyne en Verbruggen. De nieuwe kerk moest een oude kapel vervangen die te klein was geworden.

De werkzaamheden duurden tot 1725 maar de  zandstenen gevel was pas in 1828 volledig afgewerkt. Het interieur bevat mooi houtsnijwerk waaronder een opmerkelijke biechtstoel vervaardigd door beeldhouwer Duray in 1758, lambriseringen in de zijbeuken, toegangsdeuren versierd met houten draperieën evenals broederschapslijsten. Het stucwerk van het koor trekt de aandacht. Tussen 1963 en 1968 werd de gevel gerestaureerd door de architecten J. Rombaux en A. Renouprez die hiervoor Massangissteen gebruikten. De koepel en de klokkentoren werden na een brand heropgebouwd in 1970. Vanaf 1988 werd de kerk grondig gerenoveerd. Daarbij werden de stabiliteitsproblemen aangepakt van het koor dat gevaarlijk overhelde. Om de funderingen van de kerk te verstevigen werden micropalen onder druk in de grond geboord. Er werd tevens een vloerverwarming geïnstalleerd waarbij de oude stenen vloer vervangen werd door een nieuwe tegels in zwart en wit marmer. Het orgel uit 1856 van orgelbouwer Hippolyte Loret werd meerdere keren gewijzigd en raakte onbespeelbaar door de schade van het bluswater tijdens de brand in 1970. Het werd gerestaureerd door het bedrijf Thomas uit Ster-Francorchamps en door Jean Ferrard die het in zijn oorspronkelijke staat herstelden. De heropening van de kerk vond plaats in mei 2000 in aanwezigheid van het vorstenpaar.