Kruidtuin

Dit reusachtige gebouw, dat plaats zou bieden aan de collecties van een vorige botanische tuin, werd opgetrokken tussen 1826 en 1829.

Kunstenaar-ontwerper Pierre-François Gineste leidde de werken, uitgevoerd volgens de vereenvoudigde plannen van architect Tilman François Suys. Met inachtneming van de klassieke structuur van oranjerieën stelde hij een indrukwekkende centrale rotonde met een koepel voor, geflankeerd door twee vleugels die elk eindigden in een licht uitspringend paviljoen. Ramen vullen de kolommen van de rotonde en bekleden ook de veranda die door diezelfde colonnade wordt afgebakend; daarnaast zijn er ook nog de serres die tegen de zijvleugels steunen. De oorspronkelijke functie van het gebouw verklaart de alomtegenwoordigheid van vensteropeningen met een metalen frame. Men kwam al snel op het idee om feesten te organiseren op deze magische plek, en daarom werd er een grote zaal ingeplant tussen de oostelijke oranjerie en de rotonde; vanaf 1870 werden er echter kruidenbedden in ondergebracht. Tot 1939 zou de Kruidtuin functies vervullen die enigszins aansloten bij het oorspronkelijke doel, maar nadien ging het een beetje bergaf. De Staat kocht het gebouw in 1970, en uiteindelijk werd het in 1984 ingehuldigd als Cultureel Centrum van de Federatie Wallonië-Brussel. Er vinden heel wat culturele bijeenkomsten plaats, gewijd aan de hedendaagse kunsten. Ook de festivals die er plaatsvinden, waaronder de vermaarde Nuits du Botanique, genieten veel bekendheid.